برایت قهوه می ریزم

 کمی‌ شیر

 دو قاشق شکر

 می گذارم جلویت رویِ میز

 گلدان گل را کنار تر می گذارم

 تا بهتر ببینمت

 قیافه ی جدی به خودم می گیرم

 و با لهجه‌ای که حالا برایِ خودم هم بیگانه است می گویم

 قهوه ات سرد می‌‌شود

 هر کجا که هستی‌

 زودتر به خانه بیا

و همانطور می نشــیــــــــــــــنم‌ تا تو یکروز بیایی

……….

وقتی‌ حتی نبودن آدم‌ها برایت قشنگ می‌‌شود .................

 فیروزکوهی